Vandaag voel ik me leeg, zoals wel eens vaker na een week met veel klanten. Soms merk ik dat ik in mijn werk als psycholoog/coach teveel energie weg geef. Toch herken ik dit privé ook wel. Misschien hebben veel mensen hier wel moeite mee. Veel willen geven aan anderen. Zonder jezelf voldoende ruimte te geven.
Volgens mij is er een noodzaak om helemaal te kunnen laten zien wie we zijn. In je werk en privé. Om zo elkaar te inspireren en spiegelen. Dan ontstaat een soort wisselwerking van energie. Dat zou een reden kunnen zijn voor de populariteit van social media. Jezelf te laten zien, zo mooi mogelijk, zo echt mogelijk. Die mooie foto’s zijn prachtig 😉 maar uiteindelijk gaat het om de binnenkant. Om de betekenis van het leven, de diepgang, de emotie, innerlijke ervaring en inspiratie met elkaar te delen.
Het patroon van energie weggeven werkt voor niemand denk ik. Van alles doen voor de ander zonder jezelf echt te laten zien. We doen het zelf, steeds ons aanpassen aan verwachtingen. Soms zijn het alleen verwachtingen die we van onszelf hebben. Soms zijn het verkeerde verwachtingen van anderen. Of het is alleen maar een gewoonte. Misschien speelt het een rol in het ontstaan van burn-out. Dit oude patroon werkt niet meer in deze nieuwe tijd. De energie moet twee kanten op gaan, dan ontstaat een proces tussen mensen van elkaar te versterken.
Mijn zaterdag gaat voorbij. Er komt nauwelijks iets uit mijn handen. Het duurt nog langer dan anders tot er weer wat energie ontstaat. Wel komt de inspiratie voor dit stukje tijdens de dag. Misschien ook wel belangrijker dan de boodschappen en de vaat 😉
Ik voel het sterk, het verlangen nog meer mezelf te zijn en laten zien in mijn werk. Dan kan ik pas resultaten bereiken met mijn klanten! Delen wat ik geleerd heb van het leven, meedenken met mijn klanten en ook van hen te leren. En in mijn privé leven nog meer mezelf te zijn, om meer plezier te hebben.
Mag jij ook nog authentieker zijn? Zodat de energie die je geeft weer terug kan reflecteren? Omdat de ander jou ook echt ziet. Energie raakt ten slotte nooit verloren. Blijft altijd bestaan in een of andere vorm. Dus hoeven we die energie ook niet weg te geven toch? Laat het me maar weten als je mijn verhaal herkent.
Nu dit online staat heb ik ineens weer zin om te koken 😉